Beleggers bevinden zich op een kantelpunt. Zaken die sinds de jaren tachtig grote invloed hebben gehad, zoals dalende rentes en toenemende globalisering, lijken in het nieuwe decennium te gaan veranderen. Doordat de rente de afgelopen decennia voortdurend is gedaald − een enkele rentehobbel daargelaten − kon met een gebalanceerde portefeuille met aandelen en obligaties een uitstekend rendement worden behaald. Nu worden beleggers echter geconfronteerd met negatieve rentes; de wereld op zijn kop. Een gebalanceerde portefeuille volstaat niet meer.

 

Passief beleggen is de afgelopen decennia bijzonder populair geworden, vooral door de lagere kosten. De piek in passief beleggen is echter nabij, onder invloed van duurzaam beleggen, het gebruik van kunstmatige intelligentie op beleggingsgebied en de noodzakelijke kostenverlagingen bij actieve beleggers. Maar ook speelt mee dat bedrijven gemiddeld steeds jonger zijn. Nu al ligt de gemiddelde leeftijd in de S&P 500 onder de twintig jaar. In de wereldwijde index zitten de winnaars van gisteren, terwijl private equity zich ontfermt over de echte groeiers. Verder blijft disruptie niet beperkt tot de IT-sector; banen in de maakindustrie en de dienstensector worden geautomatiseerd of overgenomen door robots. Door de grotere verschillen tussen winnaars en verliezers ontstaat meer ruimte voor actief beleggen.

 

Duurzaam beleggen wordt de komende tien jaar wereldwijd de norm. Na jaren van globalisering en ongebreidelde groei, zorgen de bijkomende negatieve effecten voor een disruptieve samenleving. Over tien jaar streeft iedereen naar een gezond financieel rendement; uit eigen vrije keuze, omdat er extra rendement valt te behalen, of desnoods gedwongen door de overheid. Geholpen door de technologie kan dit streven bijdragen aan de oplossing van de grote crises op het gebied van klimaat, milieu, water, voedsel en energie. Die oplossingen vormen ook de basis voor een betere verdeling van de welvaart wereldwijd.

 

Voor beleggers wordt het belang van Azië de komende tien jaar groter dan de rest van de wereld. Wereldwijd zal de consumptie verdubbelen en de groei komt voor het overgrote deel uit Azië. Zo’n verdubbeling is niet wenselijk en niet mogelijk zonder duurzaamheid als uitgangspunt te nemen. China zal de komende tien jaar minder afhankelijk worden van de dollar. Het land positioneert de renminbi als alternatief. Voor beleggers ontstaan daardoor nieuwe mogelijkheden voor diversificatie. Azië heeft de afgelopen tien jaar al laten zien dat ‘structurele stagnatie’ van de wereldeconomie niet bestaat. Er is sprake van een positieve schok aan de aanbodzijde van de economie. Door globalisering en technologie wordt inflatie gedrukt en worden productiviteitswinsten sterk onderschat. Het BBP als maatstaf is dan ook steeds minder geschikt om economische groei te meten, ook omdat externe effecten niet worden meegenomen.

 

Het blijft een ideale omgeving voor aandelen: bedrijven die profiteren van een verdubbeling van de consumptie, forse productiviteitswinsten en centrale bankiers die tegenwoordig worden betaald om de inflatie omhoog te krijgen. En met de huidige terughoudendheid na de minst geliefde aandelenrally ooit, matigt iedereen de langetermijnprognoses. Dit alles is namelijk eerder een recept voor meevallers dan voor tegenvallers. Op naar de nieuwe ‘roaring twenties’.