ECR Research: In de rij voor de IC of voor het bijstandsloket?
ECR Research: In de rij voor de IC of voor het bijstandsloket?
Door Andy Langenkamp, Senior Political Analyst, ECR Research
‘If we don’t manage these 21 days, the country will be set back by 21 years.’ (Premier van India Narendra Modi op 24 maart)
Modi zei dit nadat hij aankondigde dat zijn land drie weken in lockdown zou gaan. Dit bracht een enorme exodus op gang en waarnemers waarschuwen voor een ramp. Maar als India niets had gedaan en het coronavirus zijn vrije gang zou laten gaan, zou het leed mogelijk vele malen groter worden.
Modi’s afweging voor 1,4 miljard mensen moeten politici wereldwijd voor hun bevolkingen blijven maken de komende maanden: hoeveel ruimte kan ik de economie geven om te ademen zonder de aanpak van het virus te verstikken? Het probleem is dat deze discussie nu vaak verzandt in een zwartwit-debat waarbij de ene kant stelt dat het middel intussen erger is dan de kwaal. Met andere woorden, door de economie in coma te brengen om nu mensenlevens te redden, worden in de toekomst veel meer levens kapot gemaakt door werkloosheid, depressies, verslavingen, minder belastingopbrengsten om een zorgstelsel draaiende te houden enzovoort.
Hiertegenover staat het kamp dat alles op alles wil zetten om levens te redden. De gouverneur van New York Andrew Cuomo verwoordde het zo: ‘My mother’s not expendable. We’re not going to accept a premise that human life is disposable. And we’re not going to put a dollar figure on human life.’
Cuomo’s woorden waren prachtig, maar de praktijk is anders. Als samenleving maken we voortdurend afwegingen over mensenlevens. Als we het redden van levens overal en altijd bovenaan zouden plaatsen, zouden overheidsbegrotingen een nog veel groter deel dan nu besteden aan de gezondheidszorg en zouden we maximaal 30 kilometer per uur rijden in onze auto’s om verkeersdoden te voorkomen.
Uiteindelijk gaat het erom niet te verzanden in de extremen in het debat over economie versus gezondheid, maar is een middenweg noodzakelijk. Als we de economie ruimbaan geven en iedereen weer z’n gang laten gaan, klappen zorgstelsels in elkaar en raakt de samenleving en daarmee de economie alsnog volledig ontwricht.
Zetten we de economie tijdelijk uit en sluiten we ons allemaal op in ons eigen huis, dan zijn de consequenties op langere termijn te groot. Zo groot, dat de depressie waarin we dan ongetwijfeld belanden mogelijk veel meer gevolgen voor de volksgezondheid en het functioneren van onze democratie heeft dan het coronavirus zelf.
In elk geval convergeren de laatste weken de benaderingen van verreweg de meeste landen: vrijwel overal is sprake van social distancing maatregelen en een meer of minder strenge lockdown. Dit nieuwe normaal gaat nog wel even duren, aangezien een aantal zaken omtrent het coronavirus vooralsnog onduidelijk is, waaronder:
- hoeveel mensen hebben het virus onder de leden (gehad)?
- in hoeverre kunnen mensen die het virus hebben zonder symptomen te vertonen anderen besmetten?
- Neemt het virus in kracht af met het warmere lenteweer?
- Welke rol spelen kinderen in het verspreiden van het virus?
Medische experts hebben vooralsnog geen sluitende antwoorden op deze vragen. Ondertussen grijpt het virus snel om zich heen. In elk geval de komende maanden zullen we daarom in een half stilstaande economie en maatschappij blijven leven, waarbij politici voor de helse taak staan een exit strategy op te stellen om de samenleving naar het post-coronatijdperk te sturen. Daarmee is de coronacrisis inmiddels ook een enorme economische crisis geworden. Deze zal minstens even lange en diepe sporen achterlaten als de gezondheidscrisis.
ECR Research publiceert al 40 jaar volledig onafhankelijke analyses op het gebied van asset allocatie, wereldwijde financiële markten, politiek en valuta- & rentemarkten.
Lezers van Financial Investigator kunnen kosteloos kennismaken op www.ecrresearch.com.