Harry Geels: In gesprek met een ‘linkse’ vriend
Harry Geels: In gesprek met een ‘linkse’ vriend
Door Harry Geels
Op een mooie zomeravond had ik recent, langs het water van het IJ in Amsterdam, een gesprek met een vriend, die al jaren SP’er in hart en nieren is. Het ging ongeveer zo.
Vriend: ‘Zeg, die columns van jou, die zijn toch wel strak rechts-liberaal.’
Ik: ‘Huh? Ik ben ten eerste politiek onafhankelijk. Ik heb al jaren moeite met stemmen, omdat de democratie afbrokkelt en politici vooral elkaar framen in plaats van een inhoudelijke discussie voeren. Ten tweede geloof ik niet meer zo in de tegenstelling links-rechts. Ten derde ben ik tegen de belachelijk hoge inkomens bij de grote corporates en ben ik vóór de klimaattransitie, alleen niet via het ecosocialisme en degrowth, maar via de vrije markt.’
Vriend: ‘En dat bedoel ik nou, je probeert iedere keer weer die vrije markt op te hemelen. Rechts dus, maar je onderbouwt het wel altijd goed, dat moet ik zeggen.’
Ik: ‘Ik dacht dat linkse mensen rechtse mensen altijd dom noemen. Een niet nader genoemde bekende columnist kan bijvoorbeeld het woord ‘rechts’ niet uit zijn pen laten komen. Hij spreekt steevast van ‘domrechts’. Gezien mijn onderbouwingen, bestaat ‘slimrechts’ ook?’
Vriend: ‘Als je het zo bekijkt, ja.’
Ik: ‘Dank’.
Stilte
Vriend: ‘Weet je, domlinks bestaat ook. D66, PvdA en GroenLinks zijn alleen maar bezig met het klimaat en al die woke-onderwerpen. Ze vergeten waarom ze bestaan, namelijk het opkomen voor de mensen die niets of slechts weinig inkomen hebben. Ik haat woke trouwens.’
Ik: ‘Zullen we eens ophouden met al dat framen, domrechts, domlinks. Het is ‘namecalling’ en dat is de laagste vorm van argumenteren uit de argumentatiepiramide van Graham. Het is niet eens argumenteren.’
Vriend: ‘De Maslow-piramide ken ik wel, maar die van Graham niet.’
Ik: ‘Ik teken hem voor je. Even pen en papier bij de bar halen.’
Vriend: ‘O ja, die heb je weleens in een column gebruikt. Had je het laatst ook niet over het veel gebruikte ad hominem: de reputatie van een ander ter discussie stellen, framen, of beschadigen, met als doel dat alles dat uit de mond van die ander komt bij voorbaat ‘onzinnig’ is?’
Ik: ‘Precies. In de Amerikaanse politiek is dat zelfs de belángrijkste strategie: de tegenstander zoveel mogelijk beschadigen. Weet je nog, die verkiezingsstrijd tussen Donald Trump en Hillary Clinton? Dat Clinton toen een longontsteking kreeg en Trump dat aangreep om haar als zwakkeling af te schilderen? En kijk nu hoe Joe Biden zijn tegenstander RFK bij de voorverkiezingen totaal kapot probeert te maken door hem steeds weer als anti-establishment en anti-vaxxer te bestempelen. Volgens mij heeft RFK 8 van de 10 keer een goed punt. Maar daar gaat het blijkbaar niet om.’
Stilte
Vriend: ‘Dus het gaat om de argumenten.’
Ik: ‘Ja, jij als SP’er en ik als rechts-liberaal, althans in jouw ogen, hebben hier toch ook gewoon een fijne inhoudelijke discussie?’
Stilte
Ik: ‘Weet je, er is een leuke quote die aan diverse mensen wordt toegeschreven, onder andere aan Socrates en Eleanor Roosevelt: ‘Small minds discuss people. Average minds discuss events. Great minds discuss ideas.’
Lange stilte
Vriend: ‘Maar dat is ook een ad hominem-argument!’
Ik: ‘Hoezo?’
Vriend: ‘Nu kleineer je mensen die graag over andere mensen praten of roddelen.’
Ik: ‘Het wordt tijd dat ik een nieuw drankje haal en dat we het over andere dingen gaan hebben. Over jouw datingperikelen bijvoorbeeld.’
Dit artikel bevat een persoonlijke opinie van Harry Geels. Hij is politiek ongebonden.