Han Dieperink: Private debt push
Han Dieperink: Private debt push
Investeringen in private markten behoren tegenwoordig tot de kern van veel beleggingsportefeuilles. Opvallend is de sterke groei van private debt.
Door Han Dieperink, geschreven op persoonlijke titel
Het overgrote deel van de private markten is illiquide. Dat maakt private markten uitstekend geschikt voor structurele allocatie binnen een goed gespreide portefeuille. Nog meer dan bij gewone beleggingen gaat het niet om het timen van de markt, maar om de tijd in de markt. Toch is er ook in private markten wel degelijk sprake van cycli. Zo omvat een gemiddelde vastgoedcyclus ongeveer 18 jaar. Private equity volgt meer de normale economische cyclus, waarbij de beste rendementen worden behaald voor partijen die op de bodem van de recessie instappen. Private debt is onderdeel van de reguliere kredietcyclus van gemiddeld 69 maanden, waarbij we nu toch zo’n beetje aan het einde van de cyclus zouden moeten zitten. Toch neemt de belangstelling voor met name private debt sterk toe. Dat wordt vooral verklaard door structurele factoren.
Centrale banken houden de hand op de knip. Daardoor zijn eerder dit jaar commerciële banken in de Verenigde Staten in de problemen gekomen. Daarbovenop komt nog het staartje van Bazel III (al wordt dat door sommigen gezien als Bazel 3.1 of zelfs Bazel IV). Het komt erop neer dat de kapitaaleisen voor banken steeds strenger worden. Daardoor ontstaat er ruimte voor private debt. Andere gevolgen van al die regelgeving zijn steeds duurder toezicht en inflexibele kredietverlening. Als niet aan alle Bazel-eisen kan worden voldaan, gaat de geldkraan dicht. Het gevolg is dat banken alleen maar krediet willen verlenen aan bedrijven die dat niet nodig hebben. Private debt is mede daardoor een verzamelnaam voor een overvloed aan mogelijkheden: direct lending, venture debt, mezzanine, distressed debt, consumer lending, capital relief, rescue finance, en CLO equity. En als het niet onder één van deze categorieën valt, is er altijd wel de categorie special situations.
Een andere reden voor de sterke groei van private debt is de stijgende rente. Beleggers in obligaties behalen dit jaar voor het derde jaar op rij een negatief rendement omdat de rentestijging de koersen onder druk zet. Private debt bestaat vooral uit leningen met een variabele rente, waardoor de pijn van de rentestijging wordt gedragen door de kredietnemer. Uiteraard is dit niet zonder risico voor de investeerder, want het lagere renterisico wordt dan ingeruild voor een hoger kredietrisico. Gelukkig hebben veel private debt-investeerders het voordeel dat ze tussentijds veel meer controle hebben over de kasstromen. Doordat private debt profiteert van de stijgende rente en van stijgende kredietopslagen zijn er nog maar weinig beleggingscategorieën over die qua risico en rendement kunnen concurreren met private debt.
Voor beleggingsportefeuilles heeft private debt nóg een belangrijk pluspunt. Nu de aandelenmarkt per saldo al meer dan twee jaar zijwaarts beweegt en de obligatiemarkt meerdere jaren onder druk staat, is er simpelweg behoefte aan rendement wanneer financiële markten niet bewegen. Die behoefte is toegenomen door de opgelopen inflatie. Sparen is tegenwoordig weer een alternatief voor beleggen, maar voldoet nog altijd niet aan de reële rendementsdoelstellingen van veel beleggers. Private debt past dan precies. Momentum en ijverige sales doen de rest.