Bob Homan: We lijken wel hedgefundmanagers
Bob Homan: We lijken wel hedgefundmanagers
Door Bob Homan, Hoofd van het ING Investment Office
Het wel of niet in portefeuille hebben van een enkel zwaarwegend aandeel levert steeds grotere rendementsverschillen op. Zo verandert ‘long only’ langzaam in ‘long/short’-beleggen.
In de veelgebruikte benchmark MSCI All Country World Index zijn bijna drieduizend aandelen vertegenwoordigd: een flink gespreide index dus. Niet alle aandelen wegen echter even zwaar. Zo maken de tien grootste aandelen 20% van de index uit en de top honderd bijna 50%. De index is dus minder gespreid dan je misschien zou denken. Apple en Microsoft hebben het hoogste gewicht, beide iets van 4,25%.
In andere indices is de concentratie vaak nog wat groter. Zo ligt het gewicht van het aandeel Microsoft in de MSCI World SRI Index al boven de 16%. Het ‘winner takes all’-principe en de stormachtige opkomst van de ‘Magnificent 7’ hebben dit grote gewicht effect fors versterkt.
Tegelijkertijd signaleer ik dat koersuitslagen van individuele aandelen steeds groter worden. Vroeger zag je plotselinge koersbewegingen van 10% of meer alleen bij small- en midcaps, maar de laatste tijd laten ook large caps als Meta en Adyen enorme uitslagen zien. Dat lijkt vreemd, als je je bedenkt dat financiële markten geacht worden uitermate efficiënt te zijn en dat dit soort aandelen toch nauwlettend gevolgd worden door analisten die ze van de nodige koersdoelen en adviezen voorzien.
Hoe dit fenomeen te verklaren? Ik denk dat de grote koersuitslagen te maken hebben met het karakter van de betreffende bedrijven: groeiaandelen zijn qua waardering afhankelijk van winsten die wat verder weg in de toekomst en liggen daarmee rentegevoeliger en moeilijker in te schatten zijn dan de rest van de markt.
Doordat de rente nu duidelijk volatieler is dan een aantal jaar geleden en het qua winstontwikkeling ook moeilijker is om winsten die verder in de toekomst liggen in te schatten dan winsten die in tijd wat eerder komen. Na meevallende of tegenvallende kwartaalcijfers, bijvoorbeeld, dient de hele verwachting voor de komende tien jaar veranderd en verdisconteerd te worden.
Doordat juist de aandelen met het grootste gewicht groeiaandelen zijn, neemt de dispersie binnen de index flink toe. Het hebben van een aandeel dat niet of nauwelijks in de benchmark (index) zit of het niet hebben van een zwaarwegend aandeel levert zo enorme rendementsverschillen op.
Want je zou Microsoft in het afgelopen jaar maar gemist hebben. Dan ga je als belegger die afgemeten wordt tegen de duurzame wereldindex (MSCI SRI World Index) mooi nat. De koers van het aandeel is in 2023 ongeveer 60% gestegen, de index zelf met 20%. Dat is een verschil van 40%, en met een gewicht van ruim 16% in de index had het missen van Microsoft je meer dan 7% aan rendement gekost.
Nu is dit is misschien een extreem voorbeeld, maar het geeft feilloos aan hoe belangrijk specifieke keuzes zijn geworden. Het leven van een traditionele ‘long only’-aandelenbelegger begint steeds meer op dat van een ‘long/short’-hedgefundmanager te lijken.