Skagens CIO Alexandra Morris: Tien argumenten voor actief beheer, juist nu!

28 november 2019

De groei van passief beleggen is aantoonbaar de grootste beursontwikkeling van de afgelopen decennia. Het vermogen in fondsen die de Amerikaanse aandelenmarkt, de grootste ter wereld, volgen, is in de afgelopen tien jaar verdubbeld en heeft het vermogen van de actief beheerde fondsen afgelopen zomer voor het eerst overtroffen. Hoewel passief beheer ongetwijfeld voordelen biedt en een rol kan spelen in een goed gebalanceerde portefeuille, is actief beheer door stockpickers zoals Skagen nog altijd zeer waardevol en aantrekkelijk.

1. Gebruik maken van marktinefficiënties
Passief beleggen gaat ervan uit dat markten 100% efficiënt zijn en alle participanten dezelfde informatie hebben en gebruiken. Maar dat is niet zo. Anders zouden er geen bubbles en beurscrashes zijn. Niemand handelt altijd rationeel. Goede stockpickers kunnen door analyse en opgebouwde kennis prijsafwijkingen vinden, mogelijk veroorzaakt door emotionele vooringenomenheid of informatiegebrek, en daar voordeel uit halen.

2. Voordelen van nichemarkten
Indexfondsen hebben behoefte aan bepaalde kenmerken van de markten die zij volgen, zoals lage handelskosten en liquiditeit. Actieve beheerders daarentegen gedijen in marktsegmenten, waar het op kennis en flexibiliteit aankomt in plaats van omvang. In opkomende markten (EM) bijvoorbeeld is het moeilijker om goede informatie te vergaren. Indices kunnen frontier markets en preferente aandelen uitsluiten waar de rendementen dikwijls het grootst zijn. Toch blijkt uit onderzoek (Copley Fund Research, 2017) dat van de 126 onderzochte EM-fondsen stockpickers over een periode van tien jaar een rendement van 31,8 procent realiseerden, vergeleken met 7,7 procent voor het passieve alternatief.

3. Betere allocatie
Bij passief beleggen dreigt het meeste kapitaal naar de grootste bedrijven te gaan, in plaats van naar de best renderende. Dit kan bubbles veroorzaken en is een verspilling voor de economie. Het is ook een probleem voor de opkomende markten, waar de grootste ondernemingen bestaan uit o.a. staatsbedrijven en milieuonvriendelijke energie- of grondstoffenbedrijven die suboptimaal worden gemanaged.

4. Rentmeesterschap
Het is de plicht van actieve managers om in het beste belang van hun klanten te handelen, meestal door te beleggen in een klein aantal bedrijven waarvan zij denken dat ze ondergewaardeerd zijn. Actieve managers zijn op een positieve manier betrokken. Op het gebied van strategie, management, milieu, sociale zaken en governance, kunnen actieve beleggers hun invloed doen gelden om positieve verandering teweeg te brengen die voordelen opleveren voor aandeelhouders en andere belanghebbenden.

5. Hogere rendementen
Geld telt. Echte stockpickers zouden volgens onderzoeken de beste rendementen opleveren. Morris citeert een onderzoek (Active Share and Mutual Fund Performance, Petajisto, 2013) waaruit blijkt dat actieve managers over een periode van 20 jaar hun benchmark overtreffen met 1,3% op jaarbasis na aftrek van vergoedingen. Datzelfde onderzoek stelt dat passieve indexvolgers 0,9% achterblijven bij de benchmark.

6. Waar voor je geld
Passieve fondsen zijn zeker goedkoop, maar ze moeten wel. Wie wil er nou een hoge prijs betalen voor een gemiddeld product dat ontworpen is om achter te blijven op de markt? In feite presteert 85% van de passieve fondsen ondermaats volgens een studie van Morningstar uit 2018 waarin 12.000 fondsen over een periode van tien jaar werden onderzocht. Beleggers moeten zich focussen op de prestaties, vooral omdat de actieve fondsvergoedingen sinds 2000 doorgaans met meer dan 25% zijn gedaald.

7. Risicobeheer
Passieve beleggers zijn blootgesteld aan de bewegingen van de aandelenmarkt die zij volgen. Aangezien indexfondsen met zeer lage marges werken, is hun succes gebaseerd op actieve marketingcampagnes om meer kapitaal aan te trekken. Dit moet leiden tot meer liquiditeit en drijft grote bedrijven steeds meer tot zeer hoge waarderingen. Met veel aandelen op recordhoogte en toenemende economische zorgen, is het de vraag of er voldoende liquiditeit is als de markten omlaag gaan.

8. Flexibiliteit
Actieve fondsen hadden relatief weinig blootstelling aan techfondsen toen de techbubble barstte. Een breed mandaat biedt flexibiliteit in tegenstelling tot het gebonden zijn aan het volgen van een index. Zo kunnen aantrekkelijke kansen worden opgespoord en oververhitte markten vermeden worden. Keuzevrijheid bij aanschaf van een product of dienst is belangrijk, waarom dan niet bij beleggen?

9. High conviction en de beste ideeën
Actieve beleggers hebben een veel groter universum ter beschikking en kunnen ook nog kiezen hoeveel zij in een bepaald bedrijf willen beleggen. Zij zijn erop gericht om het hoogste rendement te behalen door overtuiging in hun beste ideeën.

10. Langetermijndenken
Een voordeel van actieve beleggers is dat zij op de lange termijn kunnen denken. Dat beperkt de handelskosten. Prijstriggers werken pas na verloop van tijd. De periode dat aandelen in portefeuille gehouden worden, wordt steeds korter door overreacties op goed of slecht nieuws. Bij beleggen is geduld een schone zaak.

Conclusie
Morris gelooft dat er tien goede redenen zijn om voor actief beheer te kiezen als kern van de beleggingsstrategie. Ironisch genoeg, naarmate meer geld blijft stromen in fondsen die een index volgen, nemen kansen voor echt actieve managers toe dankzij de marktinefficiënties die ontstaan. Hoewel een zeer actief fonds geen garantie is voor betere prestaties, is het wel een noodzakelijke voorwaarde voor een outperformance. Door vervolgens fondsen te selecteren met een hoge overtuiging en een langetermijnperspectief, kunnen beleggers hun kansen op succes alleen maar vergroten.