Sprenkels & Verschuren: Hoe kom je tot een risicohouding waarmee je beleidskeuzes kunt maken?
Sprenkels & Verschuren: Hoe kom je tot een risicohouding waarmee je beleidskeuzes kunt maken?
In aanloop naar het nieuwe pensioenstelsel moeten sociale partners en pensioenfondsorganen beleidskeuzes maken. Denk bijvoorbeeld aan de contractkeuze, de keuze voor beleggingsbeleid en eventuele toedeel-regels, de (inrichting van de) eventuele solidariteitsreserve en vormgeving van de uitkeringsfase (bijvoorbeeld de keuze voor de hoogte van het projectierendement en het al dan niet spreiden van schokken).
In het consultatiedocument “Wet toekomst pensioenen” wordt veelvuldig aangegeven dat de keuzes die sociale partners en pensioenfondsen gaan maken, dienen te passen bij de risicohouding van de deelnemers. Dat is mooi gezegd, maar er is nog niet precies aangegeven hoe die risicohouding er dan wettelijk uit moet zien, welke maatstaven de risicohouding minimaal dient te bevatten en op welke wijze die maatstaven dan ook echt gaan helpen bij de inrichting van de pensioenregeling onder het nieuwe stelsel. In de praktijk zien wij dan ook dat partijen worstelen met de vraag hoe hier nu mee om te gaan: Wanneer zou de risicohouding uitgevraagd moeten worden? En hoe dan? En op welke wijze kan de geïnventariseerde risicohouding gebruikt worden voor het vaststellen van het beleid?
Deze reflector gaat zowel in op het proces om te komen tot de risicohouding, als op de inhoud van de risicohouding in het nieuwe stelsel. Met de in deze reflector voorgestelde aanpak in de hand kunnen sociale partners en het pensioenfonds concreet maken waarom een bepaalde (later te maken) keuze past bij de risicohouding van de deelnemers.
Klik hieronder voor het volledige rapport: