Carmignac: De tijd dringt voor Europa

June 20, 2024

Eens te meer zijn de Europese verkiezingen hun doel voorbijgestreefd. Doordat de nadruk op binnenlandse vraagstukken lag, is wat er echt op het spel staat naar de achtergrond verdrongen. Erger nog: door het aanmoedigen van behoudzucht, zogenaamd ter bescherming van de nationale soevereiniteit, wordt onze vergrijzende bevolking zand in de ogen gestrooid.

Gezien de uitdagingen waar we momenteel mee geconfronteerd worden, kunnen onze vrijheden op termijn alleen worden gewaarborgd door een hechter bondgenootschap van de soevereine staten, die op het wereldtoneel een regionaal karakter hebben aangenomen.

De tijd dringt. Wat staat er op het spel?

Onze defensie

De invasie van Oekraïne heeft onze kwetsbaarheid genadeloos aan het licht gebracht. Omdat we niet bij machte zijn een bondgenoot in de directe omgeving van de EU de helpende hand te bieden zonder omvangrijke steun van de Verenigde Staten, zijn we evenmin in staat om ons eigen grondgebied te beschermen, met name door het ontbreken van doeltreffende grond- en luchtafweer.

Niet alleen schieten onze defensiebegrotingen tekort, maar voor de aanschaf van militair materieel wordt ook nog eens de voorkeur gegeven aan leveranciers buiten Europa (80%). 80% van de Amerikaanse defensiebegroting wordt aanbesteed aan de vijf grootste wapenfabrikanten in de VS; in Europa is dat 45%. Onze defensiebegrotingen moeten worden verhoogd en gecoördineerd, de modulariteit van ons militair materieel moet worden bevorderd, en het aandeel van de import moet worden teruggebracht.

Ons concurrentievermogen

Al jarenlang hanteren we een strategie die ons naar de afgrond leidt, omdat we streven naar lagere loonkosten en de koopkracht willen bevorderen door stimuleringsplannen die geen blijvend effect sorteren. Resultaat? Een zwakke consumptie en een kwetsbaar sociaal model. We moeten een industriebeleid voeren waarmee we onze groeiende achterstand als het gaat om technologieën van de toekomst, zoals artificiële intelligentie en biotechnologie, kunnen verkleinen. Europa telt nog maar vier van de vijftig grootste technologiebedrijven ter wereld.

Ons beheer van de migratiestromen

Onbeheersbare migratiestromen zijn funest voor het sociale weefsel van alle Europese landen en liggen ten grondslag aan de bij deze verkiezingen zo duidelijk aan het licht getreden neiging tot navelstaren. Alleen een streng immigratiebeleid dat ten uitvoer wordt gelegd door alle landen van de Unie kan soelaas bieden. Daarbij moet niet alles over één kam worden geschoren, temeer daar driekwart van de Europese bedrijven aangeven problemen te ondervinden om gekwalificeerd personeel te vinden. 

Groene groei

Ons milieubeleid is een regelrecht fiasco. Onder invloed van goedwillende maar hersenloze kopstukken van ecologische partijen komen vrijwel al onze leveringen van duurzame energie uit China en, als we de doelstellingen voor de productie van elektrische auto's onverminderd blijven nastreven, zou ten minste 60% van ons wagenpark in 2030 van Chinese afkomst zijn!

Bovendien steekt het gebrek aan fiscale stimuleringsmaatregelen in Europa schril af tegen de Amerikaanse Inflation Reduction Act, die Europese bedrijven geen andere keus laat dan hun investeringen over te hevelen naar landen buiten de eurozone. Wij moeten de groene uitbreidingsplannen op ons grondgebied bevorderen en onze industrieën beschermen door heffingen in te voeren op importproducten die niet aan onze milieunormen voldoen. 

Het zal niet eenvoudig zijn dit ambitieuze programma ten uitvoer te leggen, zeker nu het afbrokkelen van de traditionele Frans-Duitse as de Europese governance ernstig parten speelt. Ook hebben we absoluut een voorzitter van de Europese Commissie nodig waarvan het intellectuele gezag en de onderhandelingscapaciteit buiten kijf staan.

Mario Draghi heeft in juli 2012 het uiteenvallen van de eurozone weten te voorkomen door zijn inmiddels historische uitspraak 'We zullen alles doen wat nodig is'. Hij is de aangewezen man om de Europese constructie nieuw leven in te blazen met deze ingrijpende hervormingen. Wil deze een kans van slagen hebben, dan zullen onze natiestaten hun vaak achterhaalde meningsverschillen echter moeten bijleggen.