Voor Sarah Peasey is het bereiken van de netto-nul doelstellingen nadrukkelijk niet alleen afhankelijk van groene obligaties. De gelabelde obligatiemarkt is slechts een klein deel van de bredere vastrentende markt. ‘Het zullen de niet-gelabelde obligaties zijn die ons naar netto nul brengen’, aldus Peasey. Zarzycki voegde eraan toe dat de markt moet nadenken over hoe kapitaal kan worden gericht op sectoren die essentiële materialen leveren voor de energietransitie, zoals mijnbouw. ‘We hebben operationele efficiëntie nodig en daar is kapitaal voor nodig. De rol van de groene obligatiemarkt is om dat kapitaal te verschaffen.’

‘Super’ green bond

De discussie verschoof vervolgens naar de vraag of klimaattransitie-obligaties een aparte categorie zijn. Zarzycki merkte op dat ze in een klimaatobligatie heeft geïnvesteerd, maar dat het concept nog niet breed wordt omarmd. De meeste onderliggende projecten blijven groene projecten, wat het onderscheid tussen groene en klimaattransitie-obligaties moeilijk maakt. Viktor Stunnenberg suggereerde dat een ‘supergroene obligatie’ een instrument zou kunnen zijn dat ambitieuze impactdoelstellingen nastreeft en een krachtig hulpmiddel is voor industrieën die een transitie moeten doormaken, maar die momenteel nog geen alternatieven hebben voor groene projecten.

Nicolas Racaud schetste een breder perspectief en benadrukte de noodzaak om de markt voor duurzame obligaties te laten groeien en zich niet te beperken tot groene obligaties. ‘We richten ons op verschillende SDG-afstemmingen binnen ons groene obligatiefonds. Maar we zien ook kansen in andere sociale en duurzame obligaties.’ Racaud benadrukte daarbij dat, ondanks de beperkte omvang van bepaalde marktsegmenten, een pragmatische aanpak nodig is om kapitaal efficiënt te sturen. ‘Als verantwoordelijke belegger ondersteunen we nieuwe marktontwikkelingen en nieuwe specifieke instrumenten. We zijn voorstander van de integratie en de democratisering ervan om diversificatie te helpen bereiken.’

Groen, blauw en oranje

Aangaande het belang van labels vroeg Geels of labels zoals groen, blauw en oranje meer marketing zijn dan dat ze daadwerkelijk waarde toevoegen. Zarzycki stelde dat labels nuttig kunnen zijn om snel een categorie te identificeren. Zij wees erop dat de diversiteit binnen deze categorieën weliswaar toeneemt, maar beperkt blijft. Stassen erkende dat. Hoewel labels soms kunnen worden gezien als een marketingtruc, hebben ze volgens haar wel geholpen om bepaalde kwesties op de agenda te zetten die anders over het hoofd zouden zijn gezien. Jaap Hoek sloot het debat af door te benadrukken dat het belangrijk is dat beleggers niet verdwalen in het woud van keurmerken en zich richten op de werkelijke impact van hun beleggingen. ‘Kijk naar de SDG’s, kijk naar het rendement, en bouw een portefeuille die daadwerkelijk bijdraagt aan de duurzame transitie’, was het advies van Hoek.

Terugkijkend benadrukte Zarzycki dat financiële prestaties essentieel blijven voor het mobiliseren van kapitaal in de duurzame obligatiemarkten. ‘Het gaat om het behalen van duurzaamheidsdoelen, maar we moeten er ook voor zorgen dat de financiële prestaties op peil blijven om meer investeerders aan te trekken. Meer soorten emittenten en een grotere diversificatie van projecten met een groen, blauw of oranje label zullen ons in staat stellen om positieve impact en rendementen te realiseren.’

Focus op de emittent

Vervolgens wilde Geels weten hoe regelgeving de risico-rendementsverhouding in de groene obligatiemarkt beïnvloedt. De deelnemers benadrukten dat, naast duurzaamheid, financiële prestaties essentieel blijven voor beleggers. Zarzycki stelde dat zelfs bij duurzame obligaties de fundamentele kredietwaardigheid van de emittent centraal moet staan. ‘Je moet geen rendement opofferen om in deze structuren te investeren. Op de lange termijn kan dat de markt juist belemmeren.’ Stunnenberg wees erop dat het risico-rendementsprofiel van groene obligaties doorgaans vergelijkbaar is met dat van reguliere obligaties, maar dat er uitzonderingen zijn. ‘De real estate-sector was anderhalf jaar geleden oververtegenwoordigd in de groene obligatiemarkt, waardoor het rendement hoger lag dan in de reguliere markt.’

Peasey merkte op dat de markt voor gelabelde obligaties weliswaar snel is gegroeid, maar dat deze in vergelijking met de bredere vastrentende markt klein is. ‘Gelabelde obligaties maken slechts circa 5% van de totale schuldmarkt uit, en binnen die uitgifte is er nog steeds een gebrek aan diversificatie. Slechts 7% van de totale gelabelde obligatiemarkt heeft betrekking op CO2-intensieve sectoren, en zelfs dán is dit voornamelijk geconcentreerd in elektrische nutsbedrijven en de auto-industrie, waar de energietransitie al behoorlijk vergevorderd is. Dit betekent dat het grootste deel van de leningen die zullen worden uitgegeven in CO2-intensieve sectoren waarschijnlijk ongelabeld blijven. Dit is een enorme kans voor niet-gelabelde obligaties,’ aldus Peasey.

Het zullen de niet-gelabelde obligaties zijn die ons naar netto nul brengen.

Vervolgens uitte ze haar bezorgdheid over de introductie van de Green Bond Standards van de EU, die sommige bedrijven kunnen ontmoedigen om groene obligaties uit te geven. Hoewel de standaarden vrijwillige openbaarmakingsvereisten betreffen, stellen ze hogere verwachtingen aan bedrijven bij de uitgifte van groene obligaties door het gebruik van de opbrengst te koppelen aan toegewezen projecten die zijn afgestemd op de EU Taxonomie. Hierdoor zou de uitgifte van groene obligaties kunnen dalen. Racaud sloot zich hierbij aan en benadrukte dat de huidige premies voor groene obligaties nog steeds onvoldoende zijn om bedrijven te compenseren voor de kosten en beperkingen van de nieuwe regelgeving. ‘Hoewel we ons moeten realiseren dat de markt nog steeds in ontwikkeling is en zich in de loop van de tijd zal aanpassen,’ voegde hij eraan toe.